(١٣٤)
عاشق نتواند که دمی بی‌غم زيست
بی‌يار و ديار اگر بود خود غم نيست
خوش آنکه به يک کرشمه جان کرد نثار
هجران و وصال را ندانست که چيست
عاشق نتواند که دمی بی‌غم زيست
بی‌يار و ديار اگر بود خود غم نيست
خوش آنکه به يک کرشمه جان کرد نثار
هجران و وصال را ندانست که چيست
ناتوانێ بێ‌غه‌م بژی ئه‌ویندار
ئه‌ویش بۆ یاری، نه‌ک بۆ که‌س و کار
بۆ دیتنێ زوو گیانی دادەنێ
جا ده‌بێ چبکا گه‌ر بگا به یار؟ !
ئه‌ویش بۆ یاری، نه‌ک بۆ که‌س و کار
بۆ دیتنێ زوو گیانی دادەنێ
جا ده‌بێ چبکا گه‌ر بگا به یار؟ !