(١٢٣)
زان می خوردم که روح پيمانۀ اوست
زان مست شدم که عقل ديوانۀ اوست
دودی به من آمد، آتشـی با من زد
زان شمع که آفتاب پروانۀ اوست
زان می خوردم که روح پيمانۀ اوست
زان مست شدم که عقل ديوانۀ اوست
دودی به من آمد، آتشـی با من زد
زان شمع که آفتاب پروانۀ اوست
ده‌یخۆمه‌وه زوو مه‌ی بنێرێ یار
مه‌ست بم به ده‌ستی، نه‌ک بێ وی وشیار
شه‌وه ڕۆژی من، که دوورم له ئه‌و
ڕۆژه له ته‌ک ئه‌و هه‌زار شه‌وی تار
مه‌ست بم به ده‌ستی، نه‌ک بێ وی وشیار
شه‌وه ڕۆژی من، که دوورم له ئه‌و
ڕۆژه له ته‌ک ئه‌و هه‌زار شه‌وی تار