ئەی وەتەن من هەر بەیادی تۆوە شەوگاران ئەنووم
(کل صبح بهواک استفیق و اقوم)
خۆزگە سەد خۆزگە خودایە ئێستە من تەیرێ ئەبووم
(بجناحی اطیر، فی صحاریک احوم)
(تاره فوق الجبال، تاره بین الکروم)

ئەی وەتەن زۆر ئارەزووی دیداری خاکی تۆ ئەکەم
(ان مراک یزیل من فوادی ذا الالم)
غەیری تۆ گیانە بەچیی تر ئەم دڵەی خۆم خۆش بکەم
(انت تشفی ما بقلبی من هیام اوسقم)
(انت دائی و دوائی و سروری والنقم)

***

ئەی وەتەن دڵگیرە خاکت، باسەفایە و پڕ سروور
(کل ما فیک جمیل یملا القلب حبور)
دەشتی تۆ فەسڵی بەهاران پڕ گوڵ و غیلمان و حوور
(اینما کنت سمعت صوت تغرید الطیور)
(منشدا یا ناس بشری قد اتی فصل الزهور)