دڵ نابێ داری خەمی تیا بڕوێ،
خۆش کتێبێکە لە خۆشی بدوێ؛
مەی نۆشین باشە و کام هێنانەدی،
خۆ دیارە ژینت چەن کەم بۆ ئەلوێ!
در دل نتوان درخت اندوه نشاند
همواره کتاب خرمی باید خواند
می باید خورد و کام دل باید راند
پیداست که چند در جهان خواهی ماند
همواره کتاب خرمی باید خواند
می باید خورد و کام دل باید راند
پیداست که چند در جهان خواهی ماند