خول به وەنەوشەکان دەدا پەرچەمی پڕ له چینی تۆ
خونچه دەبێته گوڵ لەگەڵ زەردە و پێکەنینی تۆ
ئەی گوڵه سوور و ئاڵەکەم، بولبولی خۆ لە دەس مەدە
چونکه بە شەو ھەتا بەیان پيشەيەتی گرينی تۆ
چاو که لە دەوڵەتی ئەوين چەندە بڵيندە مەرتەبەی
چونکه بەتاجی سەڵتەنەت گاڵته دەکا ئەوينی تۆ
من که وەڕەز دەبووم لەبەر ھەستی پشووی فريشتەکان
مامەوە لەو ھەرايەدا، لێرە بە عيشقی دينی تۆ
عيشقته سەرنويشتی، من خاکی دەرت بەھەشتی من
بۆته ھومێد و پشتی من چاوی بەمەی خوێنی تۆ
تاسی مەی و کراسی حەی، گەرچی دژی يەکن بەڵام
ئەوھەموو ئاڵ و گۆڕی من، مەشقه لەتاو و تينی تۆ
کۆنەکەوای گەدای ئەوين، ئاتەگی وەک خەزێنەيە
بۆيه بەشايەتی دەگا، سواڵکەری خۆشەچينی تۆ
خەڵوەته بۆ خەياڵی تۆ، ديدەیی شانشينی من
ياڕەبی قەت بەتاڵ نەبێ خەڵوەتی شانشينی تۆ
شۆری شەراب و عيشقی تۆم، ئەودەمی دەچتەدەر لەسەر
بێ بە فيدای سەرت سەرم، دوای دەم و لێو مژينی تۆ
چیمەنی حوسنە سووڕەتت، سەردەمی گوڵ بەتايبەتی
حافزی خۆش قەریحەیه، بولبولی ھاونشینی تۆ
خونچه دەبێته گوڵ لەگەڵ زەردە و پێکەنینی تۆ
ئەی گوڵه سوور و ئاڵەکەم، بولبولی خۆ لە دەس مەدە
چونکه بە شەو ھەتا بەیان پيشەيەتی گرينی تۆ
چاو که لە دەوڵەتی ئەوين چەندە بڵيندە مەرتەبەی
چونکه بەتاجی سەڵتەنەت گاڵته دەکا ئەوينی تۆ
من که وەڕەز دەبووم لەبەر ھەستی پشووی فريشتەکان
مامەوە لەو ھەرايەدا، لێرە بە عيشقی دينی تۆ
عيشقته سەرنويشتی، من خاکی دەرت بەھەشتی من
بۆته ھومێد و پشتی من چاوی بەمەی خوێنی تۆ
تاسی مەی و کراسی حەی، گەرچی دژی يەکن بەڵام
ئەوھەموو ئاڵ و گۆڕی من، مەشقه لەتاو و تينی تۆ
کۆنەکەوای گەدای ئەوين، ئاتەگی وەک خەزێنەيە
بۆيه بەشايەتی دەگا، سواڵکەری خۆشەچينی تۆ
خەڵوەته بۆ خەياڵی تۆ، ديدەیی شانشينی من
ياڕەبی قەت بەتاڵ نەبێ خەڵوەتی شانشينی تۆ
شۆری شەراب و عيشقی تۆم، ئەودەمی دەچتەدەر لەسەر
بێ بە فيدای سەرت سەرم، دوای دەم و لێو مژينی تۆ
چیمەنی حوسنە سووڕەتت، سەردەمی گوڵ بەتايبەتی
حافزی خۆش قەریحەیه، بولبولی ھاونشینی تۆ
تاب بنفشه می‌دهد طرهٔ مشک سایِ تو
پردهٔ غنچه می‌درد خندهٔ دلگشایِ تو
ای گلِ خوش نسیمِ من بلبلِ خویش را مسوز
کز سرِ صدق می‌کند شب همه شب دعای تو
من که ملول گشتمی از نفسِ فرشتگان
قال و مقال عالمی می‌کشم از برای تو
دولتِ عشق بین که چون از سرِ فقر و افتخار
گوشهٔ تاجِ سلطنت می‌شکند گدای تو
خرقهٔ زهد و جامِ می گرچه نه درخور همند
این همه نقش می‌زنم از جهتِ رضای تو
شورِ شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کاین سرِ پرهوس شود خاکِ درِ سرای تو
شاه‌نشین چشم من تکیه‌گهِ خیال توست
جایِ دعاست شاهِ من بی تو مباد جای تو
خوش چمنیست عارضت خاصه که در بهار حسن
حافظ خوش کلام شد مرغِ سخن‌سرای تو
«حافظ شیرازی»
پردهٔ غنچه می‌درد خندهٔ دلگشایِ تو
ای گلِ خوش نسیمِ من بلبلِ خویش را مسوز
کز سرِ صدق می‌کند شب همه شب دعای تو
من که ملول گشتمی از نفسِ فرشتگان
قال و مقال عالمی می‌کشم از برای تو
دولتِ عشق بین که چون از سرِ فقر و افتخار
گوشهٔ تاجِ سلطنت می‌شکند گدای تو
خرقهٔ زهد و جامِ می گرچه نه درخور همند
این همه نقش می‌زنم از جهتِ رضای تو
شورِ شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کاین سرِ پرهوس شود خاکِ درِ سرای تو
شاه‌نشین چشم من تکیه‌گهِ خیال توست
جایِ دعاست شاهِ من بی تو مباد جای تو
خوش چمنیست عارضت خاصه که در بهار حسن
حافظ خوش کلام شد مرغِ سخن‌سرای تو
«حافظ شیرازی»