ئاڵەکۆک

عەباس حەقیقی add_a_photo
حەقیقی شەونم
١٥. ڕۆژگارێکە هەوای یار و ئەوین دینی منە
ڕۆژگارێکە هەوای یار و ئەوین دینی منە
خەمی ئەوکارە بە کەیفی دڵی غەمگینی منە

چاوی گیان‌بینی دەوێ دیتنی ڕووی تۆ گیانە
ئەوە کەی شان و حەدی چاوی جیهان‌بینی منە

ببە یارم کە هەموو زینەت و جوانی فەلەکێ
مانگی ڕووی تۆ و پەڵە ئەستێرەیی ئەسرینی منە

عیشقی تۆ تاکوو منی فێری قسە و باسان کرد
وتووێژی هەموو ئەو عالەمە تەحسینی منە

گەنجی فەقرم بدەیە خوایە لە بەحری کەرەمت
چونکە ئەو بەخششە هۆی بەختەوەری و ژینی منە

واعیزی شاری بڵێ چیدی بە حاکم نەخوڕێ
دیقی بێ مەنزڵی سوڵتان دڵی مسکینی منە

خوایە ئەو کەعبەی مەقسوودە نەزەرگەی کێیە
کە دڕووداڵی بەعەینی گوڵ و نەسرینی منە

قسە چیدی مەکە "حافز" لە جەلالی پەرویز
لێوی ئەو بادە بەری خوسرەوی شیرینی منە

روزگاریست که سودایِ بتان دینِ من است
غمِ این کار نشاطِ دلِ غمگینِ من است

دیدنِ رویِ تو را دیدهٔ جان بین باید
وین کجا مرتبهٔ چشمِ جهان‌بینِ من است

یارِ من باش که زیبِ فلک و زینتِ دهر
از مهِ روی تو و اشکِ چو پروینِ من است

تا مرا عشقِ تو تعلیمِ سخن گفتن کرد
خلق را وردِ زبان مدحت و تحسینِ من است

دولتِ فقر خدایا به من ارزانی دار
کاین کرامت سببِ حشمت و تمکینِ من است

واعظِ شحنه‌شناس این عظمت گو مفروش
زانکه منزلگهِ سلطان دلِ مسکین من است

یارب این کعبهٔ مقصود تماشاگهِ کیست
که مغیلانِ طریقش گل و نسرینِ من است

حافظ از حشمتِ پرویز دگر قصّه مخوان
که لبش جرعه‌کش خسروِ شیرینِ من است

«حافظ شیرازی، به کوشش: دکتر خلیل خطیب رهبر، ص ٧٤. »
نووسین: کەماڵ ڕەحمانی
مامۆستا عەبباس حەقیقی، شەونم، لاپەڕە ٥٤، چاپی یەکەم، سنە ١٣٨٧.

پەراوێز edit