تَبیرُ إِذا هەڵوەستُ دەستی بِچاکِکُم
وَ قَوْلی: «هەتیو، دۆڵکانە بێ نانە با نەمری؟ !»
لِمَنْ أَدماعُکُم أَجْراً، مِنَ الدَّرْدِ ئەشقەمە؟ !
نگفتی: درس، برتر؟ گفتمت: خود دانی، با بمری؟ !
دە بێ سەر ڕەئسی ئیبهام و تەماشای گردی گێتی کە!
لە أکلی کووکەگاڵینە و پوە، خەمباری بُوالکِتری!
هاوار و هەرا و هوریاتە، بُوالأَخْباز و برسی سک
بە صَیْحەی ئانی جُعْنا یا بە برسیمە دەبێ بچڕی
فەلەک ئاوێکی بۆ ڕشتین ئەبێ برسی و کز و کوێر بین
أحامِر و أکالِب شحم و لحم و تۆیش ئەبێ بقڕی
وەکوو من زیکری گێتە و ویردی چای سەرفی عیلمی کە
وەگەرنە ڕیحی ئەمعا و ئەوارگ زیاد ئەکا و ئەتڕی
بە کام دەستوورە و کام یاسا عەوالیم ڕووت و برسی بن
لە هەر بوالعِلم و بوالزّانین دەپرسم قالَ: لاأدری
حەسەن ڕۆژێ ئەبێ عالم ببێتە ساحیبی عالەم!
أولوالأزوار، أولوالأسوار، أولوالدّینار، ئەبێ بمری
ئەگەر ڕۆژێ عیلم جێگای «اولول» بگرێتەوە کاکە
کەر و بل باوی نامێنێ وەکوو کۆلارە هەڵدەفڕی