لە دڵ دەر کەین بە نەشئەی مەی، خوماری مێحنەتی دونیا
(الا يا ايها الساقي ادر کاسا و ناولها)

مەحەببەت زۆر بە ئاشووبە، بە سەهلی تێ مەگەن یاران
(که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها)

کە بادی سوبحدەم ئەفشان ئەکا گیسوویی پڕ چینی
(ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها)

دڵا! هەرچی بڵێ ناسێح، لە نیک و بەد بەجێی بێنە
(که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها)

مەحەللی ریحلەتە دونیا، ڕەفێق ئیمرووز و فەردایە
(جرس فریاد میدارد که بربندید محملها)

لە بیمی مەوجی دەریای ئەهلی دڵ، زاهید خەبەردار نین
(کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها)

قسەی من شوهرەتی شارە، تەمامە تازە بیپۆشم!
(نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها)

ویسالی دولبەرە (سالم)! موعەززەمتر لە هەر مەتڵەب
(متى ما تلق من تهوى دع الدنيا و اهملها)