بِحَمْدِ اللّه دوو چاوی یارم ئۆخەی
بە بێ مەی مەستە، بێ مەی مەستەبێ مەی
لە بوستانی (ئیرەم)دا قەت نییە وەک
شەمامەی وەک شەمامەی وەک شەمامەی
شەوی هیجر و بەقای عومری ڕەقیبم
خودا تەی بێ، خودا تەی بێ، خودا تەی
وەرە، موتریب، بە کوێری چاوی ئەغیار
سەدای نەی دێ، سەدای نەی دێ، سەدای نەی
لە دووری نازەنینم ڕەنگ زەردم
وەکوو بەی، هەروەکوو بەی، هەروەکوو بەی
لە نەهرەینی دوو چاوم ئەشکی خوێنین
پەیاپەی دێ، پەیاپەی دێ، پەیاپەی
گوتی: نالی! ئەتۆ بمرە، ئەمن دێم
خودا کەی بێ، خودا کەی بێ، خودا کەی!