خوێنتاڵی مەلا! بە ڕیش و پەشم و جبەوە
ئەمڕۆشت لە دەست دەچێ بە بیری سبەوە
زۆر وشکی دەبی بە دەستەچیلەی ئاگر
فەرموو وەرە مەیخانە دەمێ تەڕ ببەوە
دستِ چو منی كه جام و ساغر گيرد
حيف است كه آن سبحه و دفتر گيرد
تو زاهد خشكی و منم عاسق تر
آتش نشنيدهام كه در تر گيرد!