ابریق می مرا شکستی ربّی!
بر من در عیش را بستی ربّی
من می خورم و تو می‌کنی بدمستی!
خاکم به دهن مگر تو مستی ربّی!

شووشەم ئەشکێنی بە قەستی، خوایە!
ڕێی نەشئە و بەزمم ئەبەستی، خوایە!
شەرابی ئاڵم ئەڕێژیتە خاک،
هەی خاکم بە دەم بۆچ مەستی، خوایە!
«گۆران»