ڕابرد تەمەنم هەموو بە نافەرمانی
نەینووکی دڵم لە چەوتی ژەنگی هانی
هێشتا بە هومێدی بەزەییم چون هەرگیز
پێم وا نەبوو دوانی، هەر بە تاکم زانی
گر گوهر طاعتی نسفتم هرگز
ور گَرد بدی ز دل نرُفتم هرگز
نومید نیم ز بارگاه کرمت
زیرا که تو را دو من نگفتم هرگز
«مولوی»
ور گَرد بدی ز دل نرُفتم هرگز
نومید نیم ز بارگاه کرمت
زیرا که تو را دو من نگفتم هرگز
«مولوی»