ئاڵەکۆک

خۆشناو add_a_photo
خۆشناو شیعرەکانی خۆشناو
٢٧. یەکێ لێی پرسی لەیعقوبی پاک
یەکێ لێی پرسی لەیعقوبی پاک
کەئەی ئاقڵمەند، پێغەمبەری چاک

لەمیسرێت بۆنی کراسی بۆ هات
لەچاڵی کەنعان بۆ نەت دا نەجات

ووتی: حاڵی مە، وەک کارەبایه
دەمێکی ونەو، تاوێک پەیدایه

تاویک بڵیندترین لەئاسمانی شین
دەمیکی بەر پێی خۆمان نابینین

کەدەروێش داییم لەحاڵێکا بێ
لەدوو دونیایان، یەکێکی نابێ
یکی پرسید از آن گم کرده فرزند
که ای روشن گهر پیر خردمند

ز مصرش بوی پیراهن شنیدی
چرا در چاه کنعانش ندیدی؟

بگفت احوال ما برق جهان است
دمی پیدا و دیگر دم نهان است

گهی بر طارم اعلی نشینیم
گهی بر پشت پای خود نبینیم

اگر درویش در حالی بماندی
سر دست از دو عالم برفشاندی

«گلستان سعدی»
وەرگێڕ: خۆشناو

پەراوێز edit