گیا وردەی پاییز، سەوزی نەرم و نۆڵ،
قەیفەپۆشی ڕووی تەختی خاک و خۆڵ!
دڵگیری، جوانی، بێ دڕک و داڵی،
دوا یادگاری بەدیعی ساڵی!
هەچ ئێوارەیەک دیدەنیت ئەکەم،
سەمای پاییزم تیا نامێنێ تەم!
مەستی بادەی حەز، پڕ نەشئە و خەیاڵ،
ئەسووڕێمەوە لەم یاڵ بۆ ئەو یاڵ؛
ئەنجا دێم، لەسەر سینەی نەرم و شل
ڕائەکشێم تاوێک، نوقمی تەئەممول...
تاوێک نەغمەی مەل، تاوێک شنەی با
تا ئەودیو شاخی ئەندێشەم ئەبا:
خۆم بە خۆم ئەڵێم: یاران من چیم کرد؟
بۆچ عومری جوانیم وەک پیر بەسەر برد؟
منیش لە دایکی تەبیعەت زاوم،
بۆچ کردەوەی ئەو نابینێ چاوم؟
ها، وا بەسەرچوو خەزانی پیریش،
کەچی ئەو زیاتر ئەکا ئارایش!
تازە سەوزەگیا سەرلەنوێ ئەڕوێ،
مەل لە ماجەرای عەیش و نۆش ئەدوێ!
تازە سروەی بای قودسیی «عیسا فوو»
گیان ئەکاتەوە بەر دنیای مردوو!
***
ئەی گیا سەوزەکەی دڵ فەرەحاوی،
وەک تۆ سەرگەرمی سەودای هەتاوی،
منیش لەمەوپاش وایە بڕیارم
تیژگی خۆر بێ لام نازخەندەی یارم؛
تا گەرماییی ژین ماوە شادی کەم،
ئیتر واز بێنم لە ئاشنایی خەم!