ئەی پەرتەوی ڕەنگت وەکوو ڕەنگی هەمەڕەنگە
خاڵت بە مەسەل زولفی سیاهت، شەوەزەنگە

بەزم و تەرەب ئامادەیە، ساقی مەیێ فەرموو
دەنگی دەف و ناڵەی نەی و ئاوازەیی چەنگە

لێوت کە وەکوو لەعلی بەدەخشانە بە ئاڵی
گەنجوور و نگەهبانی دەهان و دەمی تەنگە

تابووری موژانت لەگەڵ ئەگریجە بەرابەر
وەستاوە ئەڵێی لەشکری ژاپۆن و فەرەنگە

سەد نامی خودا بێ لە دوو پوستانی ئەنارت
گرد و شلک و نازک و پڕ چنگ و قەشەنگە

بۆ باری خەمت گەر بەدەنم سستە مەڕەنجە
پێکراوی موژەی تۆیە نە کوژراوی تفەنگە

سەرگەشتە و و ئاشوفتەیی ئەشقم وەکوو فەرهاد
کێوم بە دڵ و سینە و سەر، پەنجە قوڵەنگە

چاوت بە مەسەل ئافەتی دڵهایە وەلیکن
بۆچ وایە کە ئەبرۆیی کەچت مەیلی وە جەنگە

لەم ڕۆژە کە ڕووم خستە بەری پێی و وتی پێم
ئەی ئەبلەهە، کەی ماڵشی ئاوێنە بە سەنگە؟

مەنعی مەکە تاهیر کە ئەگەر مات و خەمۆشە
دێوانەیی ڕووی تۆیە نە مەستی مەی و بەنگە

«تاهیربەگ»