بە نووری پاکی یەزدان و بە شاهی ئەنبیا قەستم
می صهبا نمی نوشم، به چشم و ابرویت مستم
ئەگەرچی دەردەداری بەند و زنجیری ئەسارەتم
بگشتن چون امر کردی چو شیر از جای خود جستم
وەکوو بولبول هەمیشە هەر خەریکی وەسڵی گۆناتم
اگر جای قمر گیری به دامن می رسد دستم
لەسەر تەختی جەمم دانێن، لە سەر نێم تاجی کەیخوسرەو،
نمی خواهم نمی پوشم غلام درگهت هستم
لە باغی عەشقی دنیادا کە وەک سێوێکی ناکامڵ
بدیدم شعله رویت شدم سبز و چو بی رستم
کە دی ئەم حاڵە شێواوەم تەبەسوم گرتی و فەرمووی
بزن این تار و نی احمد که من نم این قد رستم