خزروارم ئەگەر ماچێ کەرەم کەی
بە آب زندگانی بردەام پی
بەبێ زەحمەت گوڵاو گیرا لە گوڵشەن
رخش می بیند و گل می کند خوی
غەمم پڕزۆرە موتریب بێنە سازت
رگش بخراش تا بخروشم از وی
بە غەم با ئەشکی یاقووتی نەڕێژم
به یاد لعلش ای ساقی بده می
کەسێ سەندوویە خوێنی خۆی لە دونیا
که باشد خون جامش در رگ و پی
نە دڵ دێنێ بڵێم: شەه بێ خەدەم بێ
نه کس را می‌توانم دید با وی
نەما نام و نیشانی تاجداران
که می‌داند کە جم کی بود و کی کی
مەبە ئیمەن لە تیر و قەوسی دونیا
غنیمت دان فراغ بهمن و دی
لە عەهدی گوڵ حەرامە وەرع و پەرهیز
بساط زهد را چون غنچه کن طی
نەکەی جانا لەگەڵ من جەنگی بێ سوڵح
بباید کشتن و آنگه کنی حی
وەرە سالم ئەگەر ئەربابی سەمعی
حدیث بی زبانان بشنو از نی