یار از وفا گذشت بر این کشتەی جفا
شد مشهدم ز مقدم او روضەی صفا
چون در قفاش دل‌شدگانش نمی‌فتند
کاکل کمند جان و دل افگنده بر قفا
کوردی زوبانی ئەسڵمە گەر تەرکی کەم بە کول
بۆ فارسی، بە کوللی ئەمن دەبمە بێ وەفا
دووری مەبینە تۆ لە کەریمی بەها نەجۆ
هەرچی کە کوردە پاکی ببەخشێ بە بوالوفا
عەفوم کە یا عفو بە حەق جاهی ئەو شەهە
ئایەی عولووی جاهی ئەوە ئایەتی عفا
مەحموودی فی السمایە، حەبیبی خودایە ئەو
مەقبووڵی بارەگاه، ئەوە موختار و موستەفا
صلی علیه إلیهنا ما یلیق به
مع صحبه و ئاله و الأهل ذی الصفا
تشویش حال من، تو ز تخلیط من بفهم
ز اهل زمانه بس کە رسد بر دلم جفا
گفتا بتم: وفا طلب از من تو محویا
در عمر خود شنیدەای از عمر اگر وفا