دڵە، وەردەی نەفس گوناه ئاوەردە
سیفەت نەڕووی زات وە پەردە کەردە
جە ڕووی بێشەرمی پەردەت دڕدەوە
هیچ نەویت وە تەنگ ئەودیم پەردەوە
«سەتار»ی لاو دا وە یانەتەدا
«کەریم»ی شوومی وە شانەتەدا
کردم وە عامیی ڕەحمەتەکەی وێش
وادەی بەزمی گەرم خزمەتەکەی وێش
ویەرد، نەزاناش سیوای ئەو هەنی
ئاخ زانایی ئەو چێش کەری چەنی
نەو دەمدا جە یاد کردەی ویەردەم
جە حاڵەتی سەخت وە دۆزەخ بەردەم
هەر دەلالەتێش مەلالەتێوەن
هەر لوتفێش پەرێم خەجاڵەتێوەن
هەوای وەش نەسیم وەسڵ و حوزووری
سەموومەن پەرێم چون شنۆی دووری
های نایی نایێ، موتریب مەقامێ
موغەننی تەرزێ، ساقییا جامێ
تا دەماخ نەی بەزم نەشئەیێ سانۆ
مانۆ، تا ئەبەد وە جیا مانۆ
شنۆش نەی دەمدا، نەی دڵەی تەنگدا
ڕێشەی ویری غەیر بدۆ وە هەمدا
بەڵ دڵەی چەند ساڵ ئینتیزارەکەش
لەزەتێ بەرۆ جە دیدارەکەش