ساڵی ١٣٦٢ هه‌تاوی، ١٩٨٣ زایینی «کانون پرورش فکری کودکان و جوانان» به‌رگێک له‌و کتێبه‌ی پێدام ـ که له ئاڵمانی ڕا وه‌رگه‌ڕابوه سه‌ر فارسی و چاپ کرا بوو ـ بیکه‌مه کوردی و و چاپی که‌ن. وه‌رگێڕاوه زۆر خاو و خلیسک و بێ تام، نه‌خشه‌کانیشی نه‌پۆڕ و ناشیرین بوون؛ به‌ڵام به‌و حاڵه‌ش شوێنی هه‌ستی ناسکی نووسه‌ره‌که‌ی ـ وه‌کوو ئاوێ پووش و په‌ڵاش دایپۆشیبێ ـ جارجاره خۆی به‌رچاو ده‌خست و ده‌رده‌که‌وت که چۆناوچۆن توانیویه وه‌ستایانه، بناغه‌ی ئه‌و چیرۆکه کورته داڕێژێ و له ئاکامدا قسه‌یه‌کی خۆش، بکاته ئامۆژگارییه‌کی پوخت و پاراو.
هه‌رچه‌ندی حه‌ولمدا، نه‌ئه‌سلی نووسراوه و نه هیچ وه‌رگیراوێکی ـ به هیچ زمانێ ـ ده‌ستم نه‌که‌وت. فارسییه‌که‌ش ئه‌وه حاڵیه‌تی. دیاره به‌م جۆره بۆ منێک که تازه گاره‌گاره کوردیم ده‌خوێند و لاره‌لاره‌یه‌ک ده‌منووسی، کاری وا مه‌یسه‌ر نه‌ده‌بوو.
بردمه خزمه‌تی بلیمه‌تی وه‌رگێڕان، خوالێخۆشبوو «مامۆستا هه‌ژار» و له‌سه‌ر تا خوار نووک و به‌دی کاره‌که‌م بۆ گێڕایه‌وه. مامۆستا سووکه‌چاوێکی پێدا خشاند؛ که‌یفی گرتی. وه‌ک بڵه‌ی ئه‌م پێنج ئه‌نگوسته، ئه‌و پێنج زاره‌وه‌ی زمانی کوردی وه‌بیر هێنابۆوه ـ که هیچیان ئه‌وانی دیکه به هیچ ناگرن! ـ فه‌رمووی: زۆر باشه کارێکی له‌گه‌ڵ ده‌که‌م. چه‌ن ڕۆژ له‌ودوا بانگی کردم؛ که خوێندیه‌وه، وه‌ک مردوێکی زیندوو کردبێته‌وه، وا بوو. زۆر ئافه‌رینم له خۆم کرد! جا توخوا حه‌یف نه‌بوو ئه‌و ئه‌ستێره جوانه، له ئاسمانی زمان و فه‌رهه‌نگی کوردیدا ـ بۆ مناڵ و تازه‌لاومان ـ وه‌دی نه‌یێت و نه‌بێت و خۆ نه‌نوێنێ و نه‌دره‌وشێ و چاو هه‌ڵنه‌یێنێ؟
وه‌ک ڕۆڵه‌یه‌کی خۆشه‌ویست، له ده‌ستی مامۆستام سه‌ند و پۆشته‌م کرد و دام به «کانون پرورش فکری کودکان و جوانان»؛ به‌و مه‌رجه بیده‌ن نه‌خش و نیگارێکی جوان و له‌باری هێژای ئه‌و کاره‌ی بۆ ساز که‌ن. «به‌ڵێ به چاوان»یان گوت و لێیان ساندم. ئیتر خه‌به‌رێکی نه‌بوو، تا بیستم له چاپ ده‌رچووه. چاوم پێکه‌وت سڕی کردم. به بێ ئه‌وه‌ی خۆ ماندوو که‌ن، هه‌ر به‌و وێنه بێ فه‌ڕانه‌ی فارسییه‌که‌ی و به چه‌ن هه‌ڵه و په‌له‌یه‌که‌وه، چاپیان کرد بوو.
ئێستا که هه‌ژده ساڵ له‌و ماوه ڕاده‌برێ و چه‌ن ساڵه له سنه ده‌ژیم، له‌م شاره ـ له خوا به زیاد بێ ـ زۆر هونه‌رمه‌ندی به‌رز و به هه‌ستم دیون، که هه‌ر کام له کاری خۆیدا، ئه‌توانم بێژم هه‌ڵکه‌وته‌ن. یه‌ک له‌وانه، لاوی ده‌س نه‌خشین و زیره‌ک، کاک «بهزاد تارا»یه؛ که هه‌ر ناسیم و چه‌ن کارێکم چاو پێکه‌وت، که‌وتمه‌وه بیری «پێنج ئه‌نگوست». له‌و لاشه‌وه به ناوبژی برای کوردم «علیرضا اشرافی» که ئێستا به‌رپرسی «کانون» له پارێزگای کوردستانه ـ سه‌باره‌ت به‌م نامیلکه‌یه پێک هاتین که که‌سمان له که‌س بێ و من له ڕابردوو واز بێنم و ئه‌وانیش کاریان به داهاتوو نه‌بێ. به‌م جۆره «پێنج ئه‌نگوست» جارێکی تر به وێنه‌یه‌کی تر، ڕووناکی ده‌بینێته‌وه؛ که هیوادارم منداڵانی خوێن شیرین و لاوانی خۆشه‌ویستمان په‌سه‌ندی که‌ن.
ماجد مردوخ روحانی
هاوینی ١٣٨٠ (٢٠٠١ ز)
هاوینی ١٣٨٠ (٢٠٠١ ز)