ای هم‌نفسان مرا ز می قوت کنید
این چهرهٔ کهربا چو یاقوت کنید
چون درگذرم به باده شویید مرا
وز چوب رزم تختهٔ تابوت کنید

ئەی هاودەمەکان مەیم کەن بە قووت،
ڕووی کارەباییم بکەن بە یاقووت؛
کە مردم لاشەم بە شەراب بشۆن،
لە مێو هەڵبەستن بۆم تەختەی تابووت!
«گۆران»