مرغی دیدم نشسته بر بارهٔ طوس
در پیش نهاده کله کیکاووس
با کله همی گفت که افسوس افسوس
کو بانگ جرسها و کجا ناله کوس

مەلێکم بینی لەسەر قەڵای تووس
لەبەر دەمیا بوو کەللەی کەیکاووس،
ئەیوت بە کەللە: ئەفسووس، سەد ئەفسووس!
کوانێ دەنگی زەنگ؟ کوانێ ناڵەی کووس؟
«گۆران»