شاعیر: سەیدی هەورامی کتێب: دیوانی سەیدی هەورامی سەرناو: واعظ خموش... سەبارەت: نووسین: کەماڵ ڕەحمانی واعظ خموش١ از گفتگو، من عاشق و ديوانەام نايد به گوشم پند تو، من عاشق و ديوانەام٢ ديوانەام مَستَم خراب، كی بشنوم وعظ كِتاب از من مجو راه ثواب، من عاشق و ديوانەام٣ در گوشەی ويرانەها، رو كرده چون ديوانەها خوانم ز عشق افسانەها، من عاشق و ديوانەام٤ با آن رُخ چون بوستان، بربُودی آن آن دلستان مجنون شدم ای دوستان، من عاشق و ديوانەام٥ آن نازنين مَهوشم در جان دهد صد آتشم در عشق او هم سر خوشم، من عاشق و ديوانەام٦ از ياد آن رُخسار گُل، مانده من و دل پا به گِل حَيران و سرگشتەی دل، من عاشق و ديوانەام٧ «المُستغاث» ای دوستان زان دلبر شَكَر دهان رسوا شُدم اندر جهان، من عاشق و ديوانەام٨ «صيدی» ز عشق آن صنم شيدا شدم، ديوانه هم از سرزنش كردن چه غم، من عاشق و ديوانەام٩ ١. «تێبينی»: به خوێندنەوەی ئەم هەڵبەستەو هەڵبەستەكانی‏تری «صەيدی» وه به سەيری تێهەڵكێشی فارسی‏و هەورامی‏يەكانيدا بۆمان دەرئەكەوێ كه شاعيری ناوبراو دەستێكی باڵای بووه له هۆنراوەی فارسيدا. م. كاردۆخی ٢. واعِظ: ئامۆژگاری كەر. خموش: بێ دەنگ به. پند: ئامۆژگاری. واته: ئەی ئامۆژگاری كەر كەم قسه بكه؛ بێ دەنگ به، من عاشق‏و دێوانەم ئامۆژگاريت ناچێ به گوێما، من عاشق‏و دێوانەم. ٣. واته: دێوانەم، سەرخۆشم، چۆن ئەتوانم ئامۆژگاری تۆو ئامۆژگاری پەرتۆك ببيسم، ملی ڕێگا گرتنی چاكەش له من داوا مەكه، چونكه من عاشق‏و دێوانەم. ٤. واته: له گۆشەيەكی ئەم دونيا وێرانەدا ڕوو ئەكەمه كەلاوەيێك، وەك دێوانەو شێت ئەفسانەو چيرۆكی عەشق ئەخوێنم، من عاشق‏و دێوانەم. ٥. آن: كات. واته: بەو ڕوومەتەوه كه وەك بێستانه دڵی له من سەند كات به كات، پەيتا پەيتا واشێت بووم ئەی هاوڕێيان‏و دۆسته خۆشەويستەكانم من عاشق‏و دێوانەم. ٦. واته: ئەو نازەنينه مانگ ڕوومەته 'سەد' ئاگری له گيانم بەرداوه له عەشقی ئەويشا سەرخۆشم، من عاشق‏و دێوانەم. ٧. واته: له يادی ئەو گوڵ ڕوومەتەوه من‏و دڵ له قوڕا چەقيوين‏و گيرمانخواردووه، دڵ سەرگەشتەو من حەيرانم، من عاشق‏و دێوانەم. ٨. واته: هاوار ئەی ياران، لەو دوڵبەره شەكر لێوه، من ڕيسوا بووم لەم دونيايەدا، من عاشق‏و دێوانەم. ٩. واته: «صەيدی» له عەشقی ئەو يارەدا شێت‏و شەيدا بووه، چ خەمێكی هەيه كه سەرزەنشت بكرێت، دەربەسی سەرزەنش نيه، من عاشق‏و دێوانەم. ++++++++++++++++++++++