شاعیر: سەیدی هەورامی کتێب: دیوانی سەیدی هەورامی سەرناو: در فغان دائم... سەبارەت: نووسین: کەماڵ ڕەحمانی در فغان دائم چو بينم همدم اغيار يار می‏كنم ناله بسان بلبل گلزار زار شد مرا عهد به كامم طالع امدام نكرد می «نهۆ» بر دوش من هر ساعتی ادبار بار١ مِحنَت‏و هجرت كشم با انتظار وصل يار در دلم افكندەای ای نازنين صد خار٢ تار گيسوی تو و خال رُخت داغ دلم هرسه می‏بينم چو مشك آهوی تاتار نار٣ عاشقان را روز اوّل عشق بازی پيشه شُد زاهدان را شُد نمازو روزه و اذكار كار دشمن ار گاهی چو جای دوستان يادت كُند الحَذَر چون دوستان بی‏زيان مشمار مار٤ شُد بلند آوازەی بانگ رحيل قافله «صيديا» زين خواب خوش برخيز و خود بيدار دار٥ ١. می «نهۆ»: ئەخاته. دوش: سەرشان. اَدبار: نەگبەتی. ٢. مِحنَت: مەينەت. هِجر: دووری. خار: دڕك. ٣. تار گيسو: تاڵی زوڵف. می‏بينم: ئەبينم. ٤. يادت كُند: يادت ئەكات. الحَذَر: خۆت بپارێزه. بی‏زيان: بێ زەرەر. ٥. شُد بُلند: بەرز بووەوه. رَحيل: كۆچ. زين خواب: لەم خەوه. «تێبينی»: وشه گرانەكانی ئەم هەڵبەسته فارسی‏يه ئەمانەن ْ ئيتر وائەزانم خوێندەواران له مانای هەڵبەستەكه تێ ئەگەن شی كردنەوەم به پێويست نەزانی. (م. كاردۆخی) ++++++++++++++++++++++