شاعیر: سەیدی هەورامی کتێب: دیوانی سەیدی هەورامی سەرناو: تا غايتی ديوانەام... سەبارەت: نووسین: کەماڵ ڕەحمانی تا غايتی ديوانەام١ هركه می‏بينم رقيب لاقيد می‏پرسم از او «اَيْنَ الحَبيب، اَيْنَ الحَبيب»؟ چون دور از آن گُل چهرەام آتش به جان من بزن بر روی گُل نغمه مخوان «ای عِندليب، ای عِندليب» تاكی فريب دل دهی كام شب ترا مهمان شوم آخر به عهدت كن وفا، «ای دل فريب، ای دل فريب» قسام روزی دست خود هر صبح برهم می‏زند گويد ترا روزی نماند «ای بی‏نصيب، ای بی‏نصيب» گفتم ز دوری تو دوش می‏كردم افغان و خروش گفتا كەای مسكين خموش «اِنّی قَريب، اِنّی قَريب» گفتم كه كی مضطرّ چو ما زَد بر هَدَف تير دُعا گفتا كه فرموده خدا «إِنّی أُجيبُ، إِنّی أُجيبُ» «صيدی» ز غُربت باز گرد كين دلبران با هركسی لطف نوازش می‏كنند «اِلاّ غَريب، اِلاّ غَريب» ١. «تێبينی»: لەبەر ئەوەی زۆرتری خوێندەوارانی كورد شار زای زمانی فارسين، به پێويستم نەزانی ئەم هۆنراوەيەش وەرگێڕمه سەر كوردی. م. كاردۆخی ++++++++++++++++++++++