شاعیر: شێخ سەلام کتێب: چوارینەکانی خەییام سەرناو: ئەی دڵ زەمانە غەمی لێت ئەوێ سەبارەت: نووسین: کەماڵ ڕەحمانی ئەی دڵ زەمانە غەمی لێت ئەوێ گیانی شیرینت دەرئەچێ شەوێ خۆش بژی ئیمڕۆ لە سەبزەزارا بەر لەوەی سەبزەی خاکت سەرکەوێ «چوارینەکانی خەییام، وەرگێڕاوی: شێخ سەلام. » ئەی دڵ زەمانە پیشەی خەم دانە هەرکاتێک دی بۆی مردی، گیانە سا پێش ڕوانی سەوزە لە خاکت خۆش بژی لە دیار ئەم سەوزە جوانە «چوارینەکانی خەییام، وەرگێڕاوی: مامۆستا گۆران. » چاوجوان وەرە لام، بە خەم بڵێ بەو لاوە لێم هاڵێ هەتا داوی ژیان نەپساوە نەورۆزە، چەمەن سەوزە، دەمێ سەرخۆش بین تا سەوزە لە سەر گۆڕەکەمان نەڕواوە «چوارینەکانی خەییام، وەرگێڕاوی: مامۆستا هەژار. » ای دل! چو زمانه می‌کند غمناکت ناگه برود ز تن روان پاکت بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند زان پیش که سبزه بردَمَد از خاکت «خیام. » ++++++++++++++++++++++