شاعیر: سافی کتێب: شیعرەکانی سافی سەرناو: وەرنە تەماشا دۆست و ئەحیبان سەبارەت: دیوانی سافی، چاپی سێیەمین ١٩٧٣ زایینی، چاپخانەی کوردستان هەولێر، لاپەڕە ٤٠و٤١. - نووسین: کەماڵ ڕەحمانی وەرنە تەماشا دۆست و ئەحیبان ئەو بێ ڕەحمییەى دیم لە موحیبان خەبەرى دەردم چەند دا تەبیبان دەرمانیان نەکرد زامى غەریبان بولبول کە دائیم بە شین و زارە حەقیە، کە خونچەى لە دەست ئەغیارە ئەو گول هەموو دەم هەر لەلاى خارە بۆ شەرم ناکا لە عەندەلیبان؟ بۆیێ لە لاى یار من هاوارم کرد ڕازى دڵى خۆم پاک ئیزهارم کرد دەردەکەى پەنهان عەرزى يارم كرد چونکى ون نابێ دەرد لە تەبیبان خوایە شادى بێ، بەس بی غەمگینى بۆ دڵى موشتاق هەر تۆ موعینى یاڕەب ئەو جارەش بیکەى، بیبینى چاوى موحیبان، ڕوویی حەبیبان قوربان با بەس بی ئەوقاتى فەسڵت لە ڕێگەى خودا بۆ کانى ئەسڵت ئەى شاهى خووبان لە خوانى وەسڵت تاکەى هەر من بم لە بێ‌نەسیبان؟ ئەى دڵ لەم شۆرە قەت نابووى شەیدا گەر مەیلت کردبا وەلایی بەغدا (سافى)ش وەک (حافز) کەى دەبوو ڕیسوا ئەگەر گوێى دابا پەندى ئەدیبان • لە داهێنانیکى جوان‌دا سافى هیرانى غەزەلێکى حافزى شیرازى وەرگێراوەتە سەر زمانى کوردى لە هەمان کات‌دا هەر دێرێکى کردووە بە چوارینە. کێشی ئەم شیعرە خۆماڵییە. چندان که گفتم غم با طبیبان درمان نکردند مسکین غریبان آن گل که هر دم در دست بادیست گو شرم بادش از عندلیبان یا رب امان ده تا باز بیند چشم محبان روی حبیبان درج محبت بر مهر خود نیست یا رب مبادا کام رقیبان ای منعم آخر بر خوان جودت تا چند باشیم از بی نصیبان حافظ نگشتی شیدای گیتی گر می‌شنیدی پند ادیبان «حافظ شیرازی» ++++++++++++++++++++++