شاعیر: کەماڵ ڕەحمانی
کتێب: چرای خەیاڵ
سەرناو: گه‌وهه‌ر
سەبارەت: هاوینی ١٣٧٥‌

گه‌وهه‌رێ که‌وته‌ ده‌ستی نه‌زانێ
نه‌بوو له‌ وێنه‌ی له‌ گشت جه‌هانێ

شیاوی ده‌ستی پاشای به‌ناو بوو
پڕشه‌نگی جوانی وه‌کو هه‌تاو بوو

که‌رێکی پیس و لاوازی هه‌بوو
غه‌یری تۆپاندن بۆ هیچ نه‌ده‌بوو

به‌ خه‌یالی خۆی به‌ باشی زانی
بیخاته ئه‌ستۆی له‌ بۆ جووانی

من ئه‌و گه‌وهه‌ره‌م چه‌رخی ناله‌بار
خستوومێ ملی ده‌ورانێکی هار


ابله كوردل

يكی ابلهی شبچراغی بجست
كه با وی بُدی عقد پروين درست

سزاوار بازوی جمشيد بود
فروزانتر از ماه و خورشيد بود

خری داشت آن ابله كوردل
كه با جانش بُد جانِ خر متصل

چنان گوهری را كه نايد بدست
شنيدم كه بر گردن خر ببست! 

من آن گوهرم، بختِ ناسازگار
مرا بسته بر گردنِ روزگار! 

منسوب به «فردوسی»
سەرچاوە: بهشت سخن، دکتر مهدی حمیدی، تهران، انتشارات پاژنگ، ١٣٦٦، ج١، ص٢١٥.

++++++++++++++++++++++