شاعیر: ئاوات کتێب: شاری دڵ سەرناو: خۆش مه‌ره‌ز سەبارەت: (گه‌ردیگلان، ١٣٥٠ ی هه‌تاوی) - لاپەڕە ١٨١ ی چاپی جه‌عفه‌ر ولاپه‌ڕه‌ ٣٠ ی چاپی ئه‌نیسی‌ خه‌ت وخاڵ و زوڵف و برژۆڵ له‌ نزیکی چاوی مه‌سته‌ هه‌موو زار و جه‌سته‌ خه‌سته‌، هه‌موو شێت و ده‌ست به‌سته‌ یه‌کی دوور و یه‌ک نزیکه‌، یه‌کی نزم و یه‌ک بلنده‌ هه‌موو که‌وتوو، ڕه‌وتوو، سه‌رسام، وه‌کوو له‌شکری شکسته‌ چ قه‌بیله‌یێکی شۆخن قوڵه‌زه‌نگیی خێڵی له‌یلی! که‌ به‌ هۆی ئه‌وینی مه‌جنوون ده‌خزێن به‌ ده‌سته‌ ده‌سته‌ دڵی ڕووت و قووتی عاشق به‌ هومێدی ڕۆژی کوڵمه‌ که‌ بزانێ عاشقی ڕووی ئه‌وه‌ ڕووت و ڕۆژبه‌رسته‌ به‌ دزی ده‌خاته‌ ئه‌ستۆ سه‌ری زولفی عاشقی ڕووی که‌ ده‌زانێ خۆش مه‌ره‌ز بوو، چ جوانی کرده‌ ڕ‌سته‌! هه‌موو عاشقانی زاری به‌ قسێکی خۆش ده‌ڕه‌قسن له‌ ده‌می ئه‌گه‌ر ببیسن چ گرنگه‌، ئه‌و مه‌به‌سته‌ ئه‌منیش دڵم له‌وێ بوو، به‌ ئیشاڕه‌یێکی چاوی هه‌ڵیگرت و بردی، فه‌رمووی ده‌ 'ئیمامی' هه‌سته‌، به‌سته‌! ++++++++++++++++++++++