شاعیر: ئاوات
کتێب: شاری دڵ
سەرناو: زستان
سەبارەت: (قاقڵاوا، ١٣٥٦ ی هه‌تاوی) - لاپەڕە ٢٠٦ ی چاپی جه‌عفه‌ر و ٢٢ ی چاپی ئەنیسی. ‌

یاخودا زستان به‌خێرێ، چونکه‌ وه‌ک یاری منه‌! 
سارد وسڕ، بێ میهر و بێ مه‌یله‌، جه‌فاکاری منه‌

ڕووی له‌ سه‌ر کوێستانه‌کان تاڵه‌، به‌ ڕق هاتۆته‌وه‌
هه‌ر وه‌کوو یار دێته‌وه‌ ماڵێ، به‌ ئازاری منه‌

به‌رگ وباری دار وگوڵزاری به‌ شه‌خته‌ کرد نه‌خۆش
هه‌ر وه‌کوو جه‌رگ و دڵ و گیانی برینداری منه‌

تک تکه‌ی گوێسوانه‌کانی وه‌ک زوخاوی من ده‌چێ
ڕه‌نگی سیخواری وه‌کوو ڕیشی سپیکاری منه‌

بۆ سپیکاری عه‌جه‌ب وه‌ستایه‌ زستان، چاوه‌که‌م! 
وه‌ک خه‌می من مووی سپی کردووم و میعماری منه‌

چه‌رخی گه‌ردوون بۆ له‌سه‌ر من، به‌ختی من، نادا خولێک؟ 
هه‌ر له‌سه‌ر یه‌ک لاته‌نیشته‌، هه‌روه‌ها باری منه‌

پێچه‌وانه‌ی خۆی، که‌ جاران چه‌رخ و خول بوو، کاری ئه‌و
هه‌ر ده‌ڵێ شان و ملی کامیل وه‌فاداری منه‌!

++++++++++++++++++++++