شاعیر: ئەخۆل
کتێب: دیوانی ئەخۆل
سەرناو: وەرە

وەرە ئەی گیانی شیرینم ئەمان دەستم بە دامانت
بکە ڕەحمێ بە حاڵی عەبدەکەت بەردەرک و دیوانت


لە حاڵی نەزعدام ڕۆحم لەسەر لێو چاوەڕێی تۆیە
دەسا تاکو نەمردووم بێرە لام بمکە بە قوربانت


یەخەت دەگرم لە مەحشەردا لەبەر دیوانی یەزدانا
کە تۆ قاتیلمی کوشتومت بە نووکی تیری موژگانت


دڵم وەک قیمە جنراوە بە ذوالفقاری ئەبرۆکەت
کەبابئاسا جگەر برژا بە ئاخ و داخی هیجرانت


ئەگەر تۆ هێندە ڕەحمت بێ بەقوربان کەعبە کەچ نابێ
ئەوەند ڕوخسەت بدەی جارێک ئەمن بێم ببمە میوانت


خەمی چەند ساڵەم و گریەی شەو و ناڵینی ڕۆژانم
بە بادەی ئەم هەمو دەردە بە ماچێکی لە لێوانت


ئەگەر پێت عەیبە من ببمە خوڵامی دەرگەکەت حەقتە
بەڵام خاڵی نییە هەرگیز لە دڕک و تیشە... باغانت


شەو و ڕۆژ شێت و وێت ئاسا کە من ئەم مەسرەعەم «وردە»
«وەرە ئەی گیانی شیرینم ئەمان دەستم بە دامانت»

++++++++++++++++++++++