شاعیر: مەولەوی کتێب: دیوانی مەولەوی سەرناو: خاڵۆی مەنزڵچی خاڵۆی مەنزڵچی، سەرکردەکەی دەرد تەمام بە تۆ بێ، ئای یە چێشت کەرد وەختێ بەو گەردەن سیمی سافەوە چون وەش غەزاڵان وە بۆی نافەوە دەور مدا وە پێچ ئەو کاو و بەردە بۆ بەخشانیش بێ ئەی هەرد بەو هەردە ئەو بۆ جەو تەرەف سوب نەسیم ماوەرد هەر جە دوورەوە زام ساڕێش مەکەرد خەیلێ دێرت کەرد، ئافەرین چەپگەرد بەو بۆ دڵشاد بیم ئەویشت لابەرد ئیسە ئەو گەنجە، بەو لار و لەنجە ڕەنجەکەرد پەنجە، شی پەرێ «پەنجە» ئیسە تەن وەی زام دڵ وەی خەریکی دیدار وەی دووری، مەرگ، وەی نزیکی ئەولاو کێ بەروون ئەی ڕا و تەدبیرە ئاخ جەی تەدبیرە، داخ جەی تەقدیرە خەیر، مەینەتزەدەی جەگیان هەراسان بەختە سیاکەی وێش زووتەر ناسان پەی فەنای ئەو هەم جە دووریی دڵبەر نەک جارێ، چوار جار، اللهُ اَکبر ++++++++++++++++++++++