شاعیر: هەژار
کتێب: چوارێنەکانی خەییام
سەرناو: زستانە هەتا ڕوو دەکەمە مەیخانە

زستانە هەتا ڕوو دەکەمە مەیخانە
هەر لاسکی گوڵە و لە دەوری ئاگردانە
وەدیارە نەیاری جوان و ڕووخۆشە جیهان
تۆڵەی دەمی پێکەنینە ئەم سووتانە! 

روزی ز پی گلاب می‌گردیدم
پژمرده عذار گل در آتش دیدم
گفتم که چه کرده‌ای که می‌سوزندت
گفتا که درین باغ دمی خندیدم

«ابوسعید ابوالخیر»

++++++++++++++++++++++