شاعیر: هەژار
کتێب: چوارێنەکانی خەییام
سەرناو: مەیگێڕ بە سەرت پردی سیڕاتیش کەڵەکە

مەیگێڕ بە سەرت پردی سیڕاتیش کەڵەکە
سەیرانی بەهەشت سەیری دوو چاوی بەڵەکە
زۆرم لە خودا ویست و کەمیشی نەگەیی
هەر تۆبەیە دەمداتێ ئەویش نەم گەرەکە

در سر هوس بتان چون حورم باد
بر دست همیشه آب انگورم باد
گویند کسان خدا تو را توبه دهد
او خود ندهد؛ من نکنم؛ دورم باد


با سەر پڕ سەودای بتی وەک حوور بێ، 
جامی دەست کەیلی شەرابی سوور بێ؛ 
خەڵق ئەڵێن تۆبەت قوبووڵ ئەکا خوا، 
ئەو نەیکا و منیش تۆبەم لێ دوور بێ! 
«گۆران»

++++++++++++++++++++++