شاعیر: زامدار کتێب: شیعرەکان سەرناو: ئاکامی لاسایی سەبارەت: نووسین: غەفور بەهاردوست قه‌له‌ڕه‌شه‌یه‌ک بۆ جێگای له‌بار له‌ ناو باخ لێ نا بۆ قه‌ڵای کۆسار دیتی که‌وێکی نازدارو وێڵه‌ له‌ داوێنی کێو بێ فڕو فێڵه‌ بێ وێنه‌ که‌وێک به‌ ته‌واو جوانی که‌ بۆته‌ ئاشقی گووڵزارو کانی واتێ ده‌پڕێ له‌و پنگ بۆ وپنگه قه‌دو باڵاکه‌ی چه‌ند شۆخ وشه‌نگه‌ جۆڵانه‌وه‌که‌ی چه‌ند جوانه‌ ته‌واو که‌ وا هه‌ڵ دێنێت به‌ نزمی هه‌نگاو قه‌له‌ ده‌رسی گرت ئه‌و رێ و ئه‌تواره‌ ئه‌و رۆیشتنه‌ جوان و له‌ باره‌ به‌ دڵی ژاکاو به‌ ره‌نگی زه‌ردی وێنه‌ پێی هه‌ڵگرت بوو به‌ شاگردی ئاوڕێکی داوه‌ بۆ لای پێشه‌ جۆی به‌ جێی هێشتبو رێگه‌و ره‌سمی خۆی به‌ کورتی رۆژێ ئا له‌و کۆساره‌ دوپاته‌ی ده‌کرد وێنه‌ ی ئه‌م کاره‌ له‌ نه‌زانی دا خاو بۆوه‌ ریسی ئه‌و چۆن هیچ فێر نه‌بو ئه‌و له‌ خاتو که‌و رێگه‌و ره‌سمی خۆشی بۆوه‌ فه‌رامۆش له‌ په‌ژیمانی گیانی هات وه‌جۆش!!! ++++++++++++++++++++++ سەرناو: ما روستائیان سەبارەت: نووسین: غەفور بەهاردوست ماروستاییان، همدل، یکرنگ و بس ساده ایم مست و خرامان عشق با آن که بی باده ایم نرنجانیم مهرو دل، گردگیر غنچه هاییم در کاروان دلبازان، نخستین دلداده ایم نیستیم از عشق فروشان، جان که فروش ندارد هدیه دهیم به دوستان، ما جانثار زاده ایم نشکنیم عهد وپیمان، عهد بهایش خون بود یار و همدم در تنگنا، تا آخر ایستاده ایم فخر فروشی و کینه، جزو مسلک ما نیست آب را گل نخواهیم کرد، خویش را زین کار رانده ایم. ++++++++++++++++++++++ سەرناو: وەرگێڕان/ بیری دوا رۆژ سەبارەت: نووسین: غەفور بەهاردوست بزنێک لە تینوان داگەڕا لە کەنداڵێ، ئاوی زۆر خواردەوە و ویستی بچێتە وە ماڵێ، کە چی هەرچەندی دەخۆنوسا وە سەر نەکەوتەوەو دەستی کرد بەناڵە ناڵێ رێویەک لەسەر ڕا چاوی لێبوو، پێکەنی و کوتی: ماشەڵڵا بزنێکی گێژە، ئەگەر ئاقڵت هەبا بە قەد ئەم رندێنە درێژە، پێش چونە خوارت لەو کەنداڵ و لێژە، بیری دواڕۆژ و هاتنەوە سەرت دە کرد، هەقی خۆتە بیچێژە نوسەر: لێئۆ تۆلستۆی وەرگێڕ: غەفور بەهاردوست(زامدار) ++++++++++++++++++++++ سەرناو: قاڵاو و رێوی سەبارەت: نووسین: غەفور بەهاردوست قاڵاوێک هاتە دەوری ماڵان، ئاخۆ شتێک هەبێ بیبا بە تاڵان هات چاوی کەوتە سەلکێ پەنیر، بۆی کێشا پیلان و تەکبیر پەنیرەی دزی و چۆ سەر دارێ هەڵنیشت، دەو کاتەی دا رێویەک رابرد لە تەنیشت چاوی کەوتە پەنیر و تەماحی رێنیشت بۆ قاڵاوی گوت دو شێعرو مەقام چۆن دە زاری گەڕابو چێژ و تام : سەلام ئەی چاو رەشی برۆ کەوان، تۆ گەلێ جوانتری لە کەوان! تۆ زۆر شیاوی بۆ سەرۆک، بەڵام داخەکەم دەنگی ناخۆشت گرتویی بەرۆک قەلە ویستی بیسەلمێنێ کە دەنگی خۆشە هەر زاری کردەوە، سەلکە پەنیرەی لێکەوتە خوارەوە! رێوی خێرا پەنیرەی پڕدایەو گوتی: بۆ سەرۆک بون پێویستە بڕێکیش ئاقل و فام! بەبێ ئاقڵی لە پەنیریش ناکەی تام. نوسەر: لێئۆ تۆلستۆی وەرگێڕ: زامدار ++++++++++++++++++++++ سەرناو: باوەشی کانی سەبارەت: نووسین: غەفور بەهاردوست هیچ کات نوسین تەواو هەستی دەرون نادرکێنێ، بۆیە زۆر جار سەلکە بزوتێک لە ناخ دا دەمێنێ، گڕ دەگرێ و دەبێتە ناسۆر، دەتخاتە گریان پێت دەکا گابۆڕ، بەڵام باوەشی کانی و ڕێژنەی باران، دادەپۆشێ زامی جەرگی بریان ++++++++++++++++++++++ سەرناو: ئەشقی دوازدە ساڵە سەبارەت: نووسین: غەفور بەهاردوست گوڵم تاکەی بشارمەوە ڕاز و سۆزی دەرونم؟ ناتوانم غەورم هەبێ، وەکوو ئاوێنەی رونم ئەوینت دوازدە ساڵە، کز بووە بەڵام نامرێ لە قسە دا گەر موسا بم، لە ناخم دا هاڕونم تۆ تۆزت لێ هەڵناستێ، وشکی وەکوو بیابان ئەمن سەرچاوەی ئەشقم، گەورە تر لە کارونم ++++++++++++++++++++++ سەرناو: دڵتەنگی بۆ گریانێک سەبارەت: نووسین: غەفور بەهاردوست دڵتەنگی گریانێکم، بەسۆز و لەکوڵ بگریم بەڵام داخم ناوێرم، لە چاوی پڕئاو دەهریم بێزارم لەو رۆژانە، چاوم پڕ بوو لە ئەسرین بێزارم لەو کەسانەش، ئێستا بە دایمە دەگرین هەزار خەفەتی نستو، لە مێشک و دڵەکەم دایە گەر بێت و من بگریەم، ئەو دەکەن دایە دایە خەمی وڵات و ئازیز، مرۆڤ لە ژیان دەکا زیز وەها دەورانێکی حیز، پوڵ لێدرا بۆ کاک باییز نیشتمان دایکی منە، زۆر لە مێژە خەمبارە کوڕێکی لە دەریا خنکا، کچێکی درا لە سێدارە کوڕێکی لە کۆڵ کوژرا، کچێکی لە زانکۆ دەرکرا کیمیا لە شارانی درا، ماف و دەستوری سڕ کرا من بۆخۆم تێر باوەش نیم، لە دایک و خۆشەویستان ئامێزم کوا بۆ دەگرێ؟ خەمیش بێتە سەر دەستان ++++++++++++++++++++++ سەرناو: مەشخڵی کەرکووکین سەبارەت: نووسین: غەفور بەهاردوست ئێمە فریزویین مێموکین بە هەڵقەندن پەرە دەگرین ئاوری بن کایین مەشخەڵی کەرکوکین گەر دژمن دەماوەند بێ ئێمە گۆڕموسا، تەرەغە و خواکورکین پەلاماری نەیار گەر دۆزەخ بێ بایەزیدی بەستامی و ئاوێکی سارد و سوکین کێ دەڵێ: زەبون، لاواز وچوکین؟ بۆ راوی دژمنی گەل، چەنگ و دندوکین ++++++++++++++++++++++ سەرناو: ئەندامی بەناز سەبارەت: نووسین: غەفور بەهاردوست ئەندامت وەک لاولاوە، دڵم لە سوێت نەماوە چاوت خومار و مەستە، سینگت بەفری بەرتاوە مەمکت هەناری پاوە، دڵەکەم بە روت گەشاوە هەنار دەرمانی دەردە، ئەرێ بەشی منت ماوە؟ لێوت کانیاوی شەڕاب، بێ راموسین سەرمەستم بەلەکت شێتی کردوم، حاشا ناکرێ لە هەستم شەرت بێ بە شەرتی پیاوان، ژیانم دیاری چاوانت هەموو ماڵم فیدای تۆ، حەقیانە بکەن پاوانت ++++++++++++++++++++++ سەرناو: گەماڵ و گۆران سەبارەت: نووسین: غەفور بەهاردوست وەرگێڕان گۆرانێک دەیویست ببڕێت ماڵێ، بەڵام لێی کردە وەڕین گەماڵێ دزە سەولەیەکی بۆ هاویشت، سەگە نەیخوراد و بو ئەنگۆزی، کابرای بریندار کرد بە زار و لمبۆزی، دزە کوتی: بۆ منت گرت؟ خۆ سەولەم دایە گەماڵ: تا سەولەکەت نەدامێ نەمزانی چت لە دڵ دایە، بەم بەرتیلەت زانیم دزی، چەتەی گۆرانی، من خۆم نافرۆشم بە پاروێک نانی. تۆلستۆ ++++++++++++++++++++++ سەرناو: بەرخۆڵە و گورگ سەبارەت: نووسین: غەفور بەهاردوست وەرگێڕان بەرخێک لە دم خڕێک بە ئاوێ دانوسا، گورگێک لە سەر ڕا بە پەلە هات دەخۆ نوسا، کوتی: ئێستا بۆ قوڕاو دەکەی ئەم ئاوەی؟! بەرخە: ئەمن لە خوارەوەی تۆم، تۆ نزیک سەرچاوەی گورگ: نانا پێم بڵێ بۆ پێرار بێ حورمەتیت کردبو بە باپیرم؟ بۆم دە نانێکی گەرم وە پێچابوی نەچوە لە بیرم بەرخە: وەڵڵا من بەرخە ساوام بەرخی ساڵێ، هێندە بیانو مەگرە بمخۆ و بمبەوە ماڵێ! تۆلستۆ ++++++++++++++++++++++ سەرناو: عارف و پسر گنهکارش سەبارەت: نووسین: غەفور بەهاردوست عارفی داشت ز دنیا پسری که در نهانش نبود گوهری سوالش کردن از حال پسر آیا رهرو است بر راه پدر؟ آیا همنشین است با درویشان؟ یا ز صالحان او را چیست نشان؟ خلوتگه او چیست و کیست یارش؟ ختم قرآن است یا ذکر، کارش؟ عارف وا مانده چه دهد جواب؟ جوابی اصح باشد و ثواب گر فاش کند راز فرزند خویش بر تربیت خویش میزند نیش گر گوید پسر نیک است و فروغ چکار کند با گناه دروغ؟ مبهوت و سیران، اندر روانش میگشت در پی پاسخ، نهانش دمی گذشت و نیامد جواب سائل پرسیدش: شیخ رفتی به خواب؟ عارف جوابی داد در نهایت جوابی حکیمانه به غایت: خدا داند نهان هر کسی خار شود گل، گل هم خار و خسی شیخ صنعانم کج گشت به پیری ابن ادهم پاک شد در وزیری من که عارفم در چشم مردم شاید جوی باشم بین گندم یا گویند پسر به دنیاست کامش خدا تواند نیک کند نامش پسر پشت در، حرفها را شنید بعد آنروز کس پسر را ندید رفت و سرش در گریبان گذاشت باقی گذاشت هر آنچه را بداشت خیلی گشتند و نیافتند خلف اسبان زین کردن برداشتن علف هرکدام بسوی یک آبادی بی ثمر بود، تلخ گردید شادی سالها زمان رفت و رفت زمان شیخ اما امیدوار همچنان شیخ را مهمانی آمد پریشان گفت پسر تورا بود نشان خالی سیاه بر پشت دست راست آنچه می‌گفت راست بود بی کم و کاست عارف را از اسب خویش کرد سوار خودش هم با وی می‌رفت در جوار رفتند و رفتند قریب سه ماه تا رسیدن به سرای یک شاه داشت وزیری عادل و خوشنام ز علم و عدلش چون یوسف نام وزیر که دید عارف و مرید سابقه خویش را همه بدید گناهان و آنروز آمد، سائل جواب عارف آنروز کرد حائل بین سابق، بین امروزش امروز عیان گشت عمر مرموزش با چشم گریان و لب خندان بوسید دست و پای شیخ رندان گفتا: ای پدر، یافتم ره راست نه با نصیحت، بل با دل راست چند سال با نصیحت یا به زور تنها مرا ز راه کردی به دور لیک آنروز که جواب از دل دادی خود یافتم و گفتم ترک وادی ++++++++++++++++++++++