شاعیر: ئاوات کتێب: شاری دڵ سەرناو: ستایشی خودا سەبارەت: لاپەڕە ٢ ی دیوانی چاپی ئەنیسی ڕووم له‌ ده‌رگاته‌ وه‌کوو سائیلی ڕووت سائیلێکم به‌خودا ڕووت و قووت من ودڵ نیوه‌شه‌و و کاتی به‌یان دێینه‌ به‌ر ده‌رکی ئه‌تۆ هه‌ردوو به‌جووت به‌هومێدی که‌ره‌مێکی زۆرین له‌ خودای وا به‌ جه‌لال و جه‌به‌ڕووت به‌ نه‌سیمی که‌ره‌مت کۆلكه‌ دره‌خت تازه‌ بوو، خونچه‌یی کرد و پشکووت پشتی من ئاسنه‌، پۆڵایه‌ مه‌گه‌ر، که‌ له‌ ژێر باری گوناها نه‌بزووت؟ ئیتتیکام ئایه‌تی 'لاتقنطوا' ه‌ ناهومێدم مه‌که‌، بۆ خۆت فه‌رمووت ئاهی من وه‌ک نه‌فه‌سی سوبحده‌مه‌ که‌چی هه‌ر هات و نه‌لیچ کوێ نه‌نگوت! شاهیدی حاڵی منه‌ خوێنی دڵم که‌ به‌ عه‌ینی ده‌تکێ وه‌ک یاقووت غه‌یری لای تۆ نه‌بێ، ئه‌م قوڕبه‌سه‌ره‌ هیچ په‌نای دی نییه‌، مات و مه‌بهووت ++++++++++++++++++++++