شاعیر: ناسیح ڕەحیمی کتێب: دیوانی شیعر سەرناو: زوڵفی لوول سەبارەت: نووسین: ناسیح ڕەحیمی [جووته شه‌هلای نێرگزی چاوت به گژ دڵ دا مه‌که] دڵ زەعیفە بۆ شکانی چاوی مەستت وا مەکە  بەینی زوڵفی لوول و تاقی دوو برۆت، داتناوە چین حەک چ بێ ڕەحمی عەزیزم، ڕێگەکەم لێ تا مەکە  بیری وات کرد جێت ئەهێڵم نەفرەتت لێم کرد گوڵم ماسی جێ دێڵێ چەمی ئاو؟ تۆ خەیاڵی وا مەکە!   ئەم بەهارەم بێ گوڵی ڕووت، وەک خەزان بێتاقەتە تۆ بە وێران کرنی دنیا، مەحشەرێ بەرپا مەکە  تۆ کە ڕۆژێ عاشق و شەیدای منی و گاهێ دژی  کاتێ هەستت سەربەخۆیە، قەت تەمای یاسا مەکە لێوەکەی تۆ بۆتە ساقی مەی ئەهێنێ دەم بە دەم کاتێ لێو گوڵخەندەرانە، تۆ وشەم ئاگا مەکە ژینی من شەوگاری تارە، تۆی بە تەنیا سبحی من  تۆم ببێ وەک مانگی چواردە، خۆر لە من داوا مەکە ناسحێ وا عاشقت بوو چاوەڕێیە بێیتەوە تۆ خەیاڵی شاعیرانەی، لەم خەیاڵە ڕا مەکە! ++++++++++++++++++++++