شاعیر: خۆشناو کتێب: شیعرەکانی خۆشناو سەرناو: برق می زد چشم هایش پسرک سەبارەت: تەرجەمەی شێعری سەلاح کوردی برق می زد چشم هایش پسرک در همان میعادگاه از سرِ شرم حرف هایی زد تمامی گرمِ گرم دخترک رخسارِ گلگونش شکفت هیچ امّا او نگفت گاه گاهی پلک از هم می گشود اندکی ناز و کرشمه، بود..... . تا اندکی شرم و حیا جان به لب گشتم ز شوق زیر شاخه های بید مجنون با ترنّم های باران آه.... . یاد تو چگونه خیس می کرد وجودم را چنان کــوڕ لە ژوانگە چاوی دەدرەوشا... و قسەی گەرمی دەکرد کــچ وەکوو گوڵ سـوور دەبوو جارجارە چاوی هەڵ دەهات و... . تۆزێ ناز شەرمی دەکرد من لەژێر شۆڕە بییەک ڕووحم دەهاتە نێۆ دەمم نم نمی باران و..... . یادت ئااااااخ کە چۆن تەڕمی دەکرد... «سەلاح کوردی» ++++++++++++++++++++++